Achtergrond deprescribing
Ongeveer 95% van alle medicijnresten die in het water terecht komt, is afkomstig uit urine en ontlasting van mensen die medicatie slikken. Het relatief hoge medicijngebruik onder de groeiende groep 75-plussers (gem. 5x zoveel als de gemiddelde Nederlander) zorgt voor een toename van de hoeveelheid medicijnresten in water. Een groot deel van de 75-plussers gebruikt medicatie tegen hart- en vaatziekten zonder dat daarvoor een duidelijke evidentie is. Deze medicatie kan vaak worden gestopt. We noemen dit ook wel deprescribing. Actief inzetten op deprescribing levert een belangrijke bijdrage aan het afremmen van de groei van medicatiegebruik als gevolg van vergrijzing. En daarmee ook aan de vermindering van de hoeveelheid medicijnresten in het oppervlaktewater.
De organisatie rondom het proces van deprescribing is echter complex, er zijn veel zorgverleners bij betrokken. Huisartsen, specialisten ouderengeneeskunde en apothekers ervaren obstakels om effectief aan de slag te gaan met deprescribing van specifiek medicatie voor hart- en vaatziekten. Omdat deze medicijnen vaak vele decennia worden gebruikt, zijn veel patiënten terughoudend om na zo lange tijd te minderen of te stoppen. Dit ondanks dat patiënten veelal aangeven liever wel minder te zouden willen gebruiken.
